Funkcja to predefiniowana formuła, która wykonuje obliczenia przy użyciu określonych wartości w określonej kolejności. Excel zawiera wiele standardowych funkcji, których można użyć do szybkiego znalezienia sumy, średniej, liczebności, wartości maksymalnej i wartości minimalnej dla zakresu komórek. Aby poprawnie korzystać z funkcji, musisz zrozumieć różne części funkcji oraz jak tworzyć argumenty w celu obliczania wartości i odwołań do komórek.
Obejrzyj poniższy film, aby dowiedzieć się więcej o pracy z funkcjami.
Części funkcji
Aby funkcja poprawnie działała musi być napisana w określony sposób, który nazywa się składnią. Podstawową składnią funkcji jest znak równości (=), nazwa funkcji (na przykład SUMA) i jeden lub więcej argumentów. Argumenty zawierają informacje, które chcesz obliczyć. Funkcja w poniższym przykładzie dodaje wartości zakresu komórek A1: A20.
Praca z argumentami
Argumenty mogą odnosić się zarówno do pojedynczych komórek, jak i zakresów komórek i muszą być ujęte w nawiasy. Możesz uwzględnić jeden argument lub wiele argumentów, w zależności od składni wymaganej dla funkcji.
Na przykład funkcja = ŚREDNIA (B1: B9) oblicza średnią wartości z zakresu komórek B1: B9. Ta funkcja zawiera tylko jeden argument.
Wiele argumentów musi być oddzielonych przecinkiem. Na przykład funkcja = SUMA (A1: A3, C1: C2, E1)doda wartości wszystkich komórek w trzech argumentach.
Tworzenie funkcji
W programie Excel dostępnych jest wiele funkcji. Oto niektóre z najczęściej używanych funkcji:
SUMA: Ta funkcja dodaje wszystkie wartości komórek w argumencie.
ŚREDNIA: Ta funkcja określa średnią wartości zawartych w argumencie. Oblicza sumę komórek, a następnie dzieli tę wartość przez liczbę komórek w argumencie.
ZLICZANIE: Ta funkcja zlicza liczbę komórek z danymi liczbowymi w argumencie. Ta funkcja jest przydatna do szybkiego liczenia elementów w zakresie komórek.
MAX: Ta funkcja określa najwyższąwartość komórki zawartą w argumencie.
MIN: Ta funkcja określa najniższą wartość komórki zawartą w argumencie.
Aby utworzyć funkcję za pomocą polecenia AutoSum:
Polecenie Autosumowanie pozwala automatycznie wstawiać najczęściej używane funkcje do formuły, w tym SUMA, ŚREDNIA, ZLICZANIE, MAKSIMUM i MINIMUM. W poniższym przykładzie użyjemy funkcji SUMA do obliczenia całkowitego kosztu dla listy ostatnio zamówionych produktów.
Wybierz komórkę, która będzie zawierać funkcję. W naszym przykładzie wybieramy komórkę D13.
W grupie Edycja na karcie Narzędziagłówne kliknij strzałkę obok polecenia Autosumowanie. Następnie wybierz żądaną funkcję z rozwijanego menu . W naszym przykładzie wybierzemy Suma.
Excel umieści funkcję w komórce i automatycznie wybierze zakres komórki dla argumentu. W naszym przykładzie komórki D3: D12 zostały wybrane automatycznie; ich wartości zostaną dodane w celu obliczenia całkowitego kosztu. Jeśli program Excel wybierze niewłaściwy zakres komórek, możesz ręcznie wprowadzić żądane komórki do argumentu.
Naciśnij klawisz Enter na klawiaturze. Funkcja zostanie obliczona, a wynik pojawi się w komórce. W naszym przykładzie suma D3: D12 wynosi 765,29$.
Dostęp do polecenia Autosumowanie można również uzyskać z karty Formuły na Wstążce.
Możesz także użyć skrótu klawiaturowego Alt + = zamiast polecenia Autosumowania. Aby użyć tego skrótu, przytrzymaj klawisz Alt, a następnie naciśnij znak równości.
Obejrzyj poniższy film, aby zobaczyć ten skrót w akcji.
Aby ręcznie wprowadzić funkcję:
Jeśli znasz już nazwę funkcji, możesz ją łatwo wpisać samodzielnie. W poniższym przykładzie (zestawienia sprzedaży ciasteczek) użyjemy funkcji ŚREDNIA, aby obliczyć średnią liczbę jednostek sprzedanych przez każdy oddział.
Wybierz komórkę, która będzie zawierać funkcję. W naszym przykładzie wybieramy komórkę C10.
Wpisz znak równości (=), a następnie wprowadź żądaną nazwę funkcji. Możesz także wybrać żądaną funkcję z listy sugerowanychfunkcji, która pojawia się pod komórką podczas pisania. W naszym przykładzie wpiszemy = ŚREDNIA.
W nawiasach wprowadź zakres komórek dla argumentu. W naszym przykładzie wpiszemy (C3: C9). Ta formuła doda wartości komórek C3: C9, a następnie podzieli otrzymaną wartość przez całkowitą liczbę wartości w zakresie.
Naciśnij klawisz Enter na klawiaturze. Funkcja zostanie obliczona, a wynik pojawi się w komórce. W naszym przykładzie średnia liczba sprzedanych jednostek przez każdy oddział wynosi 849.
Excel nie zawsze powie ci, czy twoja formuła zawiera błąd, więc to od ciebie zależy czy sprawdzisz poprawność wszystkich formuł. Aby dowiedzieć się, jak to zrobić, przeczytaj lekcję Sprawdź dwukrotnie swoje formuły w naszym samouczku dotyczącym formuł Excel.
Biblioteka funkcji
Chociaż program Excel dostarcza setki funkcji, te, których będziesz używać najczęściej, będą zależne od rodzaju danych, które zawiera skoroszyt. Nie ma potrzeby uczenia się każdej funkcji, ale eksplorowanie różnych rodzajów funkcji okaże się pomocne, gdy będziesz tworzyć nowe projekty. Możesz nawet użyć Biblioteki funkcji na karcie Formuły, aby przeglądać funkcje według kategorii, w tym finansowe, logiczne, tekstowe oraz dotyczące daty i godziny.
Aby uzyskać dostęp do biblioteki funkcji, wybierz kartę Formuły na Wstążce. Poszukaj grupy biblioteka funkcji.
Kliknij przyciski na interaktywnej grafice poniżej, aby dowiedzieć się więcej o różnych typach funkcji w programie Excel.
edytuj punkty aktywne
Polecenie Autosumowania
Polecenie Autosumowania umożliwia automatyczne zwracanie wyników dla popularnych funkcji, takich jak SUMA, ŚREDNIA i ZLICZANIE.
Ostatnio używane
Polecenie Ostatnio używane daje dostęp do funkcji, z którymi ostatnio pracowałeś.
Finansowe
Kategoria Finansowe zawiera funkcje do obliczeń finansowych, takie jak obliczanie raty kredutu ( PMT ) lub stopy procentowej dla pożyczki ( RATE ).
Logiczne
Funkcje w kategorii Logiczne sprawdzają argumenty pod kątem wartości lub warunku. Na przykład, jeśli zamówienie przekracza 50$, dodaj 4,99$ za wysyłkę; jeśli jest więcej niż 100$, nie pobieraj opłat za wysyłkę ( JEŻELI ).
Tekstowe
Kategoria Tekstowe zawiera funkcje, które działają z tekstem w argumentach w celu wykonania zadań, takich jak konwersja tekstu na małe litery ( LITERY.MAŁE ) lub podmiana tekstu (PODSTAW ).
Data i godzina
Kategoria Data i czas zawiera funkcje do pracy z datami i godziną i zwraca wyniki, takie jak bieżąca data i godzina ( TERAZ ) lub sekundy ( SEKUNDA ).
Wyszukiwanie i odwołania
Kategoria Wyszukiwanie i odwołania zawiera funkcje, które zwracają wyniki wyszukiwania informacji i odwoływania się do nich. Na przykład możesz dodać hiperłącze do komórki ( HIPERŁĄCZE ) lub zwrócić wartość określonego przecięcia wiersza i kolumny ( INDEKS ).
Matematyka i trygonometria
Kategoria Matematyka i trygonometria obejmuje funkcje dla argumentów numerycznych. Na przykład można zaokrąglać wartości ( ZAOKR ), znaleźć wartość Pi ( PI ), mnożyć ( ILOCZYN ) i obliczać sumę częściową ( SUMY.CZĘŚCIOWE ).
Więcej funkcji
Więcej funkcji zawiera dodatkowe funkcje w kategoriach Statystyczne, Inżynierskie, Modułowe, Informacyjne i Zgodność.
Wstaw funkcję
Jeśli masz problem ze znalezieniem właściwej funkcji, polecenie Wstaw funkcję umożliwia wyszukiwanie funkcji za pomocą słów kluczowych.
Aby wstawić funkcję z biblioteki funkcji:
W poniższym przykładzie użyjemy funkcji ILE.NIEPUSTYCH, aby policzyć całkowitą liczbę pozycji w kolumnie Produkt. W przeciwieństwie do funkcji ILE.LICZB, funkcja ILE.NIEPUSTYCH może służyć do liczenia komórek zawierających dane dowolnego rodzaju, nie tylko dane liczbowe.
Wybierz komórkę, która będzie zawierać funkcję. W naszym przykładzie wybieramy komórkę B17.
Kliknij kartę Formuły na Wstążce, aby uzyskać dostęp do biblioteki funkcji.
Z grupy Biblioteki funkcji wybierz żądaną kategorię funkcji. W naszym przykładzie wybierzemy Więcej funkcji , najedź kursorem myszy na Statystyczne.
Wybierz żądaną funkcję z menu rozwijanego. W naszym przykładzie wybieramy funkcję ILE.NIEPUSTYCH, która zlicza liczbę komórek w kolumnie Produkt, które nie są puste.
Pojawi się okno dialogowe Argumenty funkcji. Wybierz pole Wartość1, a następnie wprowadź lub wybierz żądane komórki. W naszym przykładzie wprowadzimy zakres komórek A3: A12. Możesz kontynuować dodawanie argumentów w polu Wartość2, ale w tym przypadku chcemy tylko policzyć liczbę komórek w zakresie komórek A3: A12.
Kiedy wprowadzisz dane, kliknij OK.
Funkcja zostanie obliczona, a wynik pojawi się w komórce. W naszym przykładzie wynik pokazuje, że zamówiono 10 produktów.
Polecenie Wstaw funkcję
Chociaż Biblioteka funkcji jest doskonałym miejscem do przeglądania funkcji, czasem możesz chcieć samodzielnie wyszukać daną funkcję . Możesz to zrobić za pomocą polecenia Wstaw funkcję. W zależności od rodzaju, znalezienie funkcji ktorej szukasz może wymagać podjęcia kilku prób, (zastosuj metodę prób i błędów), jednak w praktyce polecenie Wstaw funkcję może być skutecznym sposobem szybkiego znalezienia funkcji.
Aby użyć polecenia Wstaw funkcję:
W poniższym przykładzie chcemy znaleźć funkcję, która obliczy liczbę dni roboczych potrzebnych na otrzymanie przedmiotów po ich zamówieniu. Wykorzystamy daty w kolumnach E i F do obliczenia czasu dostawy w kolumnie G.
Wybierz komórkę, która będzie zawierać funkcję. W naszym przykładzie wybierzemy komórkę G3.
Kliknij kartę Formuły na Wstążce, a następnie kliknij polecenie Wstaw funkcję.
Pojawi się okno dialogowe Wstawianie funkcji.
Wpisz kilka słów kluczowych opisujących obliczenia, które ma wykonać funkcja, a następnie kliknij Przejdź. W naszym przykładzie wpiszemy liczba dni, ale możesz także wyszukiwać, wybierając kategorię z rozwijanej listy.
Przejrzyj wyniki, aby znaleźć żądaną funkcję, a następnie kliknij przycisk OK. W naszym przykładzie wybieramy funkcję DNI.ROBOCZE, która policzy liczbę dni roboczych między datą zamówienia a datą doręczenia.
Pojawi się okno dialogowe Argumenty funkcji. W tym miejscu będziesz mógł wprowadzić lub wybrać komórki, które utworzą argumenty w funkcji. W naszym przykładzie wprowadzimy E3 w polu Data_początkowa i F3 w polu Data_końcowa.
Kiedy wprowadzisz dane, kliknij OK.
Funkcja zostanie obliczona, a wynik pojawi się w komórce. W naszym przykładzie wynik pokazuje, że doręcznie zamówienia zajęło cztery dnirobocze.
Podobnie jak formuły, funkcje można kopiować do sąsiadujących komórek. Po prostu wybierz komórkę zawierającą funkcję, a następnie kliknij i przeciągnij uchwyt wypełniania nad komórkami, które chcesz wypełnić. Funkcja zostanie skopiowana, a wartości tych komórek zostaną obliczone w zależności od wierszy lub kolumn.
Dowiedz się więcej:
Jeśli znasz podstawowe funkcje, możesz wypróbować bardziej zaawansowane, takie jak WYSZUKAJ.PIONOWO. Przejrzyj naszą lekcję na temat korzystania z funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO programu Excel, aby uzyskać więcej informacji.
Aby dowiedzieć się więcej o pracy z funkcjami, odwiedź nasz samouczek Formuły Excel.
Kliknij kartę Challenge w lewym dolnym rogu skoroszytu.
W komórce F3 wstaw funkcję obliczającą średnią z czterech wyników w komórkach B3: E3.
Użyj uchwytu wypełniania, aby skopiować swoją funkcję w komórce F3 do komórek F4: F17.
W komórce B18 użyj funkcji Autosumowania, aby wstawić funkcję, która obliczy najniższy wynik w komórkach B3: B17.
W komórce B19 użyj biblioteki funkcji, aby wstawić funkcję, która oblicza medianę wyników w komórkach B3: B17. Wskazówka: Aby znaleźć funkcję mediany, przejdź do Więcej funkcji> Statystyka.
W komórce B20 utwórz funkcję, która obliczy najwyższy wynik w komórkach B3: B17.
Wybierz komórki B18: B20, a następnie użyj uchwytu wypełniania, aby skopiować wszystkie trzy właśnie utworzone funkcje do komórek C18: F20.
Po zakończeniu skoroszyt powinien wyglądać następująco: